13 december

de nacht was magisch. Ook al word ik 100 jaar, deze nacht zal me altijd bij blijven. Mijn grootste droom is verwezenlijkt; slapen bij een cheeta. Er bestaan te weinig superlatieven om dit gevoel te omschrijven.
Na het avondeten gaat het richting Atheno die ons staat op te wachten. Nog voor we goed en wel onze matrassen op de grond hebben gelegd, nestelt hij zich tegen ons. De eerste kennismaking is wat terughoudend van onze kant. Uiteindelijk is hij een roofdier en zijn wij een makkelijke prooi. Maar hij blijft spinnen en het is duidelijk dat hij zijn 'wrijfjes' wil. Voor de veiligheid slapen met twee. Hij slaapt tussen ons. Ik wrijf hem zoals il bij Luigi doe, allen het volume van het spinnen is iets harder. Van slapen zal er niet veel van in huis komen, maar dat was ik ook niet van plan. Hij komt met zijn rug tegen mij liggen zodat ik hem kan knuffelen. Wat een zalig moment. En dan plots stopt het spinnen. Beide bang dat we iets verkeerd hebben gedaan, laten hem los. Maar wat blijkt; hij is gewoon in slaap gevallen. Straffer nog, hij is aan het dromen en is duidelijk iets aan het achtervolgen want de poten 'lopen'. De rest van de nacht gaat hij afwisselend bij mij en mijn slaappartner Laurel liggen. Zo schattig als er plots midden in de nacht een natte neus en een zwaar spinnend geluid in je gezicht wordt geduwd. Als je je ogen dan open doet, zie je 2 grote bruine kijkers die smeken om geknuffeld te worden. Het is zo onrealistisch maar tegelijkertijd is het puur genieten. Dit moet je gewoon meemaken want woorden schieten tekort!
Na deze fantastische nacht begint onze werkdag. Vandaag sta ik in voor 'farmwork'. Dat wil zeggen karweitjes doen op en rond de boerderij. Opdracht: aan de hoofdingang van harnas (12 km hier vandaag) wordt er een nieuwe muur gebouwd met stenen die tussen bamboestokken worden geplaatst. We verzamelen dus eerst rotsen, kappen die in kleinerestukjes en maken er een muur van. We werken samen met de bosjesmannen. Best zwaar werk in een verzengende hitte van bijna 40 graden. Maar we amuseren ons. Al is het maar met elkaar nat te maken ;) trouwens het resultaat mag best gezien worden. Binnen 5 jaar kom ik terug om te zien of mijn muur er nog staat :)
Mijn namiddag breng ik door bij de stokstaartjes terwijl ik het eerste deel van mijn blog schrijf. Ik vind het zo leuk om bij hen te zitten (zie ook foto's). In de namiddag is de gewone routine met een klein extraatje; de springbok moet gevangen worden om zijn horens minder schadelijk te maken en dat is geen dag te vroeg! Zelfs vandaag ben ik aangevallen door hem. Hij staat aan de ene kant van het enorme grasveld en toch weet hij mij te vinden als ik aan de andere kant sta. Normaal ben ik niet bang van dieren maar hij jaagt me echt de stuipen op het lijf. Vandaag is een van de andere vrijwilligers me moeten komen helpen. Dus ikke zeer blij dat zijn horens min of meer zijn botter zijn gemaakt . Vandaag komen er terug nieuwe mensen bij. 5 in totaal.