17 december

Dus gisteren na de politieke babbel is het tijd op mijn laatste dieren te voederen; de lammetjes en de vossen. Deze laatste zijn amper te vinden overdag maar als de duisternis valt krijgen ze vrij spel op het domein. Dat is ook de reden waarom de kippen, kalkoenen en ander gevogelte 's nachts worden opgesloten in kooien. Er zou anders niet veel van over blijven. Na het gewone werk help ik MT met het veulen en het kalfje. Sinds de geboorte zijn ze beiden gescheiden van de moeder en worden ze samen groot gebracht met de papfles. Het is zo mooi om te zien dat ze elkaar altijd opzoeken en beschermen. Het paard hebben we Hope gedoopt en het kalfje Anthony. ( zie foto op Facebook). Na het diner is mijn energie op. Om 20u kruip ik in bed. Noch het gefluit van volgens of het gebrul van leeuwen kan me uit mijn slaap houden vannacht.
En dan begint alweer een nieuwe dag met een stralend blauwe hemel. Deze voormiddag ga is samen met de hoofdcoordinator de gevaarlijkste bavianen en luipaarden eten geven. Enkel de vrijwilligers die al een tijdje op harnas zijn, mogen mee. Het is een aparte belevenis want je moet er niet alleen voor zorgen dar ze eten hebben maar 100x voorzichtiger zijn dan anders. Leuk om ook eens de 'wilde' dieren te zien. Daarna gaan we op uitstap met de 'gewone bavianen'. Al is gewoon wel relatief... In leeftijd zijn het tieners dus ze steken wel wat kattenkwaad uit. We rijden een paar kilometers de bushjes in en daar mogen ze vrij rond lopen. Als je nu zou denken dat ze uit hun kooi vliegen, moet ik je teleurstellen. Het eerste wat ze doen is op je hoofd klimmen en jij mag hen 'vervoeren' pas als we stoppen voor onze eerste pauze springen ze de bomen in. Voor even want als ze zien dat wij ons neerzetten komen ze terug. Ze doen niets liever dan rond mensen te hangen en geknuffeld te worden. Het is zalig om ze bezig te zien en vooral om ze vast te pakken. Omdat ze al wat groter zijn, kunnen we ze op de boerderij niet bezoeken. Je mag wel maar het risico dat je gebeten zal worden (zeker als vrouw) is zeer groot. Dus hen kunnen vast pakken en knuffelen, is vrij uniek. 3u lang genieten we van elkaars aanwezigheid. En dan begint de weg naar huis. Ze weten dat ze daar eten krijgen dus in een paar seconden worden ze alle drie onhandelbaar. We worden serieus gebeten en ik houd er een kapotte T-shirt aan over en een paar flinke blauwe plekken. Naar huis zitten we allemaal in een hoek van de truck zo ver mogelijk van de kooi. Ze gaan als gekken te keer eens ze uit de kooi zijn en hun eten zien.
Tijdens onze middagtijd maken we een wandelingetje op het domein. Het is zoveel groter dan het lijkt.
En dan in de namiddag krijg ik alweer een mooi kadootje. Na het voeden van de luipaarden en wilddogs mag ik mee naar de leeuwen. Met de wagen rijden we binnen de omheining van de drie broers die genoemd zijn naar de kinderen van Brad en Angelina. Zelf mogen we niet uit de truck omdat het te gevaarlijk is maar de hoofdcoordinator doet de interactie waardoor we prachtige foto's kunnen maken. Prachtdieren zijn het!! Veel groter dan verwacht.
Het diner vanavond is niet in het vrijwilligersdorp. Met de 10 mensen die donderdag vertrekken eten we in het restaurant samen met de gasten. Een volledig driegangenmenu met overheerlijk vlees en een superdessert. En om de dag perfect af te sluiten, breng ik voor de tweede keer de nacht door met Atheno, mijn cheeta. One of the best days ever!