18 januari

na een woelige nacht met veel wind en regen starten we de dag bewolkt. Maar dat wil niet zeggen dat het koud is. Een warme woestijnwind blaast zwoele lucht tussen de bergen. Via Solitaire rijden we naar de Soussusvlei. Een gigantische woestijn bestaande uit rood zand. Alweer een nieuw stukje Namibië dat adembenemend mooi is. Na het reserveren van onze campsite rijden we de vallei binnen. Eerste stop: 'Dune 45' velen beklimmen deze zandberg maar in ern temperatuur van meer dan 40 graden, pad ik voor dit fysiek avontuur. De uitzichten aan de voet zijn minstens even mooi. Daarna gaat het richting Soussusvlei. De laatste 4km er naar toe mag/kan je enkel met een 4x4 doen. Aangezien we zo een groot beest hebben gehuurd, rijden we door tot het einde. De Soussusvlei is mooi maar overdag zijn de kleuren er vrij eentonig. Ik kan me voorstellen dat bij het vallen van de duisternis, dit een prachtig schouwspel zal opleveren. We rijden terug langs een andere weg en dan gebeurt datgene wat we absoluut wouden vermijden: we rijden ons vast in het zachte zand. Er zit niets anders op dan onze 2-tonner uit te graven. Net op het moment dat we willen proberen om ons terug op gang te trekken, krijgen we hulp ven ern lokale gids, die waarschijnlijk bij zichzelf denkt: 'domme toeristen'. Maar bon, voor 3 euro helpt hij ons uit het zand en hebben wij alweer een mooi verhaal :) voor de rest van de dag proberen we het diepe zand te vermijden. Van de Soussusvlei gaan we naar de Deathvlei, authentieker dan de Soussus en veel rustiger. Maar we zitten in de woestijn en vet is middag...voor het eerst in de 8 weken dat ik hier ben, is de hitte echt ondraaglijk. Zelfs gewoon wandelen is er teveel aan. Dus wordt het voor mij een korte trip om daarna relaas te zoeken onder de bomen. De temperatuur bedraag hier meer dan 40 graden in de schaduw. We besluiten wijselijk om terug te rijden naar de lodge en de rest van de namiddag te relaxen. Ik probeer een dutje te doen onder een van de vele bomen maar slapen is geen optie; de honderden vogels houden me gezelschap met bijhorend getsjilp. Dus geniet ik gewoon van mijn schaduwrijk plekje. We eten vroeg zodat we de rest van de avond van het zon-schouwspel kunnen genieten. Tijdens het diner bel ik naar Belgenland. Mijn familie is blijkbaar niet zo opgezet met mijn Namibische familie ;) te laat...ik heb mijn hart hier al zeer lang verloren. Mijn thuis is Namibië. Volgende maand ga ik dus op reis naar Europa :)
Na het eten rijden we terug de Soussusvlei in. Vanop Dune 45 genieten we van de prachtige zonsondergang. Prachtig om de kleuren op de rode duinen met de minuut te zien veranderen. Nadat de zon onder is, haasten we ons naar de poort van het park. We zijn 7min te laat...en dat mogen we horen, op zijn Afrikaans. Maar een glimlach maakt veel goed. We installeren ons op de campsite en maken ons klaar voor de nacht. Ik kan eindelijk nog eens buiten slapen. Terwijl de maan stilletjes opschuift, val ik in slaap.