30 januari

afscheid nemen...het is mijn ding niet. Vandaag vertrekken Stef, Charlotte, Gaby en Bibi naar huis. Telkens is het alsof er een deeltje van me afbreekt. Ik blijf alleen achter in de lodge...als gast. Al krijg ik na het afscheid wel een heel mooi compliment; de staf ziet me al lang niet meer als gast maar als een van hen. Ik draai dus gewoon mee met de werking van de lodge...nice :) eerste werk: Joshua meehelpen met het voeden van de kleine dieren. 2 van de 3 giraffen dagen op voor hun melk. Nadat we onze ronde hebben gedaan, duiken de 3 giraffen plots op aan de achterkant van de lodge. Blijkbaar willen ze extra melk. Ze achtervolgen ons bijna tot op het terras. Best wel imposant als er zo'n kolos voorbij loopt. Dus naast de olifantenwandeling hebben we nu blijkbaar ook de giraffenwandeling :) normaal moeten de geiten naar een andere graasweide worden gebracht maar doordat onze 3 vrienden rondhangen, is dat niet mogelijk. Dus ik 'offer me op' om de giraffen terug te begeleiden naar de waterpoel aan de andere kant van de lodge. Met 3 langpotigen in mijn kielzog, wandel ik naar het water. Niet zonder risico want ze zijn minstens 2x zo groot dan ik, zeker 10x sneller en veel sterker. Dus als ze in galop achter me komen, moet ik tijdig wegspringen. Regelmatig bukken ze zich naar mij om er zeker van te zijn dat ik geen melk bij me heb. Maar dit is echt wel een superervaring. Wie kan zeggen dat hij met 3 giraffen op stap is geweest :) zalig moment. Na de wandeling kunnen de geiten dan eindelijk naar de weide. Vanaf morgen komen er nieuwe bewoners naar okutala. Naast mini-stokstaartjes komen er ook konijnen wonen. Om hun huisje klaar te maken moeten we al het nat zand uit de kleine enclosure halen. Een hels karwei in deze warmte te meer omdat je niet kan rechtstaan in het hok. Maar met de hulp van Joshua kunnen we de klus vrij snel klaren. Daarna ben ik vrij. Ik nestel me op het 'lower-deck' en geniet van het uitzicht met in het bijzonder van mijn 3 giraf-schatten ;) met de lunch ben ik de enige 'gast' aan de tafel. We praten in het Afrikaans over wat de plannen met okutala zijn. Over mijn reisplannen en lekker eten. Voor mij is dit puur genieten. Nooit gedacht dat ik hier zoveel vrienden zo maken, laat staan opgenomen worden in een familie ;) na al die weken hier in Namibië is het vandaag de allereerste dag dat ik 'mee doe' aan de gebruikelijke siësta. Het was deze morgen zeer vroeg dag en ook het feit dat ik kou heb bij een temperatuur van meer dan 25 graden maakt dat ik zeker een extra dutje kan gebruiken. De rest van de namiddag is vrij relaxed. Tussen 16u en 17u worden de katten gevoed. Patrick en ik zijn alleen wat dus wil zeggen dat ik ook met vlees mag gooien :) als we bij Wolfi aankomen treffen we een grote ravage aan. Zijn huisje dat we zeer zorgvuldig hebben neergezet is helemaal ontmanteld! Stukken hout liggen verspreid over zijn domein. Best wel grappig. Zijn angst is dus overgegaan in woede wat hem zelfvertrouwen heeft gegeven om het huis te benaderen. Echter niet met het gewenste effect. Had graag gezien hoe hij het ding onder handen heeft genomen want echt klein en licht was het niet bepaald. Tja, het blijft een hyena die blijkbaar geen afdak nodig heeft voor de regen. Volgende stap zal waarschijnlijk het opruimen van de brokstukken zijn. Als we Wolfi tenminste terug kunnen afleiden. Als de zon aan haar tocht naar beneden begint, komt een hele groep elanden drinken aan onze waterpoel...zo mooi! Tegen de tijd dat diner klaar is, is Trics gearriveerd. Een superleuk weerzien!! Ook zij heeft een fantastische tijd gehad in Namib! Ik ben zo blij dat ik nog 10 dagen met haar kan optrekken! En tussen al die vreugde blijkt Miss Latoya een traantje weg te pinken. Ze heeft haar relatie verbroken van 4 jaar. Zo komt het dat we tot diep in de nacht een ladies-night hebben.