2 februari

de dag start vandaag om 5u30. Voor dag en dauw vertrekken we op game drive. Ipv een 'sundowner' gaan we voor de sunrise. Na een uurtje rijden komen we aan op een van de bergen dat okutala rijk is. Koffie en koekjes zijn ons ontbijt terwijl de zon opkomt. Waaauuww! Zo ver we kunnen zien, is er niets anders dan bergen en bos. Okutala is in totaal 250 vierkante kilometer groot (en neen, dat is geen nul teveel) En dan is het niet echt een grote lodge. De grond wordt hier per vierkante hectare verkocht. Kleiner kan niet. Bij onze terugtocht naar de lodge komen we zebra's en 7 wilde giraffen tegen. Dus naast olifanten, luipaarden en cheeta's ook giraffen op het grondgebied :) in de lodge hebben we uitgebreid ontbijt, op z'n zondags. De rest van de dag babysitten we op de stokstaartjes, bezoeken we de kittens van JJ, gaan we zwemmen en genieten we van onze zondag, rustdag! Vreemd om een dag niets te doen. Het voelt onwennig aan. Zeker na zoveel weken actief te zijn. De dieren vasten vandaag dus er bijna geen werk en ook de klusjes in en rond de lodge zijn opgeknapt. Tijd om wat lectuur te verslinden. Miss Latoya komt terug van haar sportuurtje; wanneer ze haar kamer binnen gaat, schreeuwt ze moord en brand; ik denk dat ze een Schorpioen in haar kamer heeft en loop naar haar toe. Wat blijkt: 2 inimini-eenkhoorntjes zitten hulpeloos te kijken. Uit het nest gevallen dat in het rieten dak was gemaakt. Ze zijn zoooooo schattig! We proberen om het nest te vinden maar tevergeefs. Maw okutala heeft weer 2 kleintjes extra. Blijkbaar is het voor JJ niet de eerste keer dat ze eekhoorntjes opvoed. Als een volleerde mama-eekhoorn neemt ze de zorg over. Ettelijke keren per dag en nacht voeden en maar hopen dat ze het overleven. Na het diner babbelen we na met Latoya over de economie en politiek hier in het land. Over het feit dat de Chinezen hier alles overnemen, er vergunningen worden 'gekocht' om zwarte neushorens te doden en de vrees dat de wildlife hier zal verdwijnen. Het is een droevige gedachte dat ook hier geld boven alles gaat. Samen met de stokstaartjes kruipen we vroeg in bed terwijl Surabi voor de laatste keer brult.