9 februari

wat een nacht en ochtend! Wakker worden in een boomhut naast een waterpoel en de zon vanuit de slaapzak zien opkomen achter de bergen. Een betere manier om wakker te worden, bestaat niet. We rijden terug naar de lodge voor ontbijt. Op zondag is het steeds een gezellige bedoening omdat iedereen dan tijd heeft om samen te ontbijten. Daarna beginnen we onze voedingsronde. Halverwege worden we weggeroepen door Patrick. We gaan op research naar de olifanten samen met de dierenarts. Wanneer ik in de lodge nog snel water ga halen, kom ik JJ tegemoet. Ze was op weg naar me om me een knuffel te geven. Ze vindt het spijtig dat ik morgen naar huis vertrek. Ik ga haar en iedereen hier in okutala enorm hard missen. Het aftellen naar mijn volgende bezoek kan beginnen. Ik moet weerkomen. De rest van de voormiddag zijn we op zoek naar de wilde olifant. Onderweg komen we een grote kudde giraffen tegen en zebra's. Ook al kunnen we de olifant visueel niet zien. Dankzij het trackingsysteem weten we dat ze daar us. Tevens is het altijd een avontuur om rond te rijden op het domein van okutala. We vinden steeds andere wegen waardoor we ook steeds andere dingen zien. Lunch is alweer supergezellig. Elke middag wordt er heel wat afgelachen aan de tafel. Wat meestal begint met een onschuldig onderwerp, escaleert meestal in de meest hilarische conversatie. Zo gaan we vandaag van anticonceptie voor katten zonder problemen over naar toyboys en auto's voor mietjes :) na de lunch slaan we een babbeltje met Simone, de dierenarts. Zij heeft droge humor die ik best kan smaken. Ze geeft me tips om hier te kunnen blijven ;) daarna begint de voedingsronde terug maar vandaag geen katten. Ik sla de kleine dieren over en ga met PJ mee om de neushorens te voeden. Ik zit achterin de scorroscorro en hij maakt vaart. Zo zalig om achterin te staan en de wind te voelen terwijl de zon schijnt. Na de neushorens gaan we op zoek naar de geiten...met de auto. PJ rijdt langs de omheining waar je eigenlijk niet met een wagen kan rijden. Zalige rit :) zoals gewoonlijk wordt er afscheid genomen bij de sundowner. Dit keer is het mijn zonsondergang. Wat ga ik deze plek missen! PJ geeft vandaag de speech: 'Tamara, like it said; you can't brush the dust of Afrika off you. This is your home. If you are not come back before december,I will look for you'. Zonder commentaar. Als afscheid eten we vanavond buiten aan de tafel waar normaal de 'hoofdgasten' zitten. Een geschenk van JJ, mijn tweede mama. Deze plaats wordt gemaakt door de mensen hier. Dit voelt echt aan als familie. Deze nacht slapen we op het platform boven de olifanten. Ik moet waarschijnlijk niet vertellen dat dit 'amazing' is. Terwijl zij op wandel zijn, vallen wij in slaap.