Home sweet home

Terug bloggen...zoals gezegd op FB; ik heb het gevoel nooit weg geweest te zijn. Dus hier ben ik weer ;) ik beloof niet dat ik elke dag ga schrijven maar ik ga jullie zeker niet onthouden van de leukste gebeurtenissen. Dus ik zit terug in Namibië na iets meer dan 13u vliegen. Waarom wil ik nu zo nodig naar een land waar je 2x moet overstappen! Het weegt op het gemoed want als ze na meer dan 24u zonder slaap vragen om na je laatste vlucht je koffers open te maken....dan spelen ze toch wel met hun leven. Blijkbaar was de grote hoeveelheid chocolade het 'verdachte goed'. Gelukkig begrepen ze snel dat het kadootjes waren. De gehele afreis naar Windhoek ben ik meestal de enige passagier met zware stapschoenen en dan plots op de luchthaven van Windhoek verschijnen iedereen met de meest uiteenlopende wandelbottines. Iedereen voorbereid op het ruige land. Wel grappig om te zien :) Mijn chauffeur die me vervoert naar het hotel doet me meteen herinneren waarom ik hier zo graag ben. Men praat hier tegen je alsof ze je al jaren kennen. Na onze rit word Ik uitgenodigd om zijn boerderij te gaan bezoeken. Wie weet doe ik dat ooit eens en ik ben ervan overtuigd dat ik met open armen zal ontvangen wirden. Het ontvangst in casa Picollo daarentegen verloopt deze keer minder hartelijk. Ik ben er nog niet uit wat er met de vorige, zeer behulpzame, gastvrouw is gebeurd maar de huidige is duidelijk niet zo enthousiast. Voor de Harry Potter-fans; ze lijkt op de lerares 'voorspellingen' inclusief de driedubbele bril, lang groen kleed en dikke groene kousen :) maar ik laat het niet aan mijn hart komen en vertrek meteen naar het Gecko huis om mijn eerste kadootjes af te geven. Eerst aan Maria en daarna aan Ute. Ik krijg zelfs ook een presentje van hen. Mijn hart smelt! Ze zijn blij dat ik er ben maar ze vinden het heel spijtig dat ik zolang gewacht had om terug te keren. Het is een blij weerzien. Een onbeschrijfelijk gevoel van happiness overvalt me. Daarna ga ik shoppen waarbij ik door een paar lokale vrouwen op sleeptouw wordt genomen om samen kinderkleding te zoeken (in mijn geval voor Jente). Als blanke in de minderheid zijn, is toch altijd weer even wennen. Na mijn shoppingtocht (die net iets groter uitgevallen is dan gepland) ga ik terug naar het hotel. Mijn taxichauffeur is blijkbaar ook gids in Namibië...zelfs nadat ik op mijn bestemming ben, praten we nog een hele tijd verder. Altijd interessant om de minder bekende plekjes te ontdekken als ik nog eens een rondreis doe ;) Eens in de kamer krijg ik de weerslag van de lange reis. Mijn bedje roept.