Afrikaans
Blijf op de hoogte en volg Tamara
23 Augustus 2014 | Namibië, Otjikondo
De stokstaartjes die destijds zijn toegekomen toen ik hier was, zijn ook uitgegroeide tot volwaardige 'volwassenen'. Omdat ze toen 2 weken bij me hebben geslapen, herkennen ze mijn 'geur'. Ik spendeer mijn vrije tijd met de kleintjes die maar al te graag hun middagdutje doen op mijn schoot. Terwijl stijgt de temperatuur in Namibië. In tegenstelling tot de zomer is het in de winter droogseizoen waardoor de gevoelstemperatuur veel hoger ligt. 27 graden voelt aan als 40. Het is een pakkende hitte. Veel moeilijker te verdagen dan wanneer het is vochtiger is. Het heeft hier al maanden niet geregend en de grond ziet bloedrood. Mooie beelden maar voor de dieren is het een harde tijd.
In de namiddag krijgen de giraffen terug hun thee en daarna gaat het richting carnivoren. Surabi als eerste; nog steeds haar statige zelf. Omwille van de winter wat pluiziger maar het staat haar ;) ze heeft een nieuw gebied waar ze vrij kan in rondlopen en het doet haar blijkbaar goed. Volgende is Wolfi...mijn schatje. Nog geen haar veranderd; levendig en een eeuwige charmeur met zijn grote ogen. He always makes my day. Wanneer we terug komen van onze ronde blijkt Gillian hier te zijn. Zoals bij alle anderen is het een warm en hartelijk weerzien. Na de zonsondergang gaan we van start met het aperitief in de bar. Terwijl de andere vrijwilligers naar boven gaan om eten, raak ik in gesprek met 2 koppels die ook op het dek zitten. Rasechte Namibiërs, werknemers van Kobus. Omdat het zo een aangename babbel is, besluit ik om samen met hen te dineren. Een gebed is onontbeerlijk voor we beginnen eten en ook al ben ik totaal niet gelovig, het schept een band. Het gesprek verloopt in het Afrikaans en eigenlijk gaat dat vrij vlot. Er wordt heel wat afgelachen. Het is alsof ik deze mensen al jaren ken. Na het eten genieten we rond het kampvuur van ons dessert. De chef-kok vergezeld ons en na een paar glazen wijn wordt de gitaar boven gehaald. De beste Afrikaanse liedjes passeren de revue. En terwijl ik geniet van dit gebeuren komen de dieren drinken aan de waterpool en blinken er miljoenen sterren boven mijn hoofd. Alweer een onvergetelijke avond in Okutala....
-
25 Augustus 2014 - 10:23
Leen:
Prachtogen: giraffenogen...
Maar waarom thee?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley