braai

Sinds mijn aankomst hier op 19 augustus heb ik letterlijk nog geen enkele wolk gezien. Zelfs met de harde wind die elke nacht hier de kop op steekt blijft de hemel maagdelijk blauw. Het is alsof er geen wolken meer bestaan. Daardoor koelt het hier 's nachts heel snel af. Buiten slapen is echt geen optie.
Deze morgen krijg ik om 7u mijn koffie op bed geserveerd door Marie. Zo zie je maar dat je geen lief hoeft te hebben om verwend te worden ;)
De werkdag begint met het uitladen van de spullen van gisteravond en daarna de voedingsronde van de dieren. Nu PJ terug is, betekent dat de strijd is losgebarsten. Er wordt gedreigd met messen, stenen en nog voor 10u zijn we beiden doornat :) het maakt het werk een stuk leuker. Nadat we de neushorens eten hebben gegeven, ontfermen Sabine en ik ons over de stokstaartjes. Ze mogen spelen in hun nieuwe omgeving doch met toezicht om te voorkomen dat de mongooses hen aan vallen. De perfecte plaats op na te denken over het voorstel van de mama (je je leest het goed) om 6 maanden thuis te wonen en 6 maanden hier in Okutala. Zeer aanlokkelijk maar naast de leuke dingen zijn er ook een paar praktische obstakels die zo'n stap toch bemoeilijken. Maar het is het overwegen waard :)
In de namiddag worden Sabine en ik gevolgd door de huisfotograaf. Hij brengt ons in beeld terwijl we de giraffen eten geven (foto's zie FB). Daarna gaan we naar Surabi en Wolfi...het leukste deel van de dag. Zaterdagavond betekent braai. Alleen daarvoor zou ik naar Namibië komen. Het is de meest gezellige avond van de week. Iedereen komt samen om te genieten van de zonsondergang en terwijl we aperitieven wordt de braai aangestoken. De rest van de avond wordt er gegeten, gedronken en heel veel gelachen.Ik eindig met Rhino (de chef) en PJ aan het kampvuur. We halen herinneringen op van mijn vorig bezoek en smeden snode plannen voor de komende dagen. Het zijn momenten die me eeuwig zullen bij blijven....de braai-avonden in Okutala.