buiten slapen

Heb ik al verteld dat we hier elke avond/nacht de melkweg zien. Om dan nog maar te zwijgen van de miljoenen sterren. Je zou voor minder de hele nacht liggen dromen onder deze schitterende hemel ;)
De dag start vandaag met een wandeling op een van de vele heuvels van Okutala. Ik pas voor deze activiteit. PJ kennende wordt het een zware tocht en ik heb niet veel zin om de rest van de dag uitgeteld in bed te liggen. Dus besluit ik om mijn zondag te beginnen met een uurtje langer slapen en daarna uitgebreid ontbijt. Tegen de tijd dat de anderen terug zijn van de wandeling, begint de voederronde. Vandaag neem in de avery. Schildpadden, konijnen, ratten en struisvogels voor mijn rekening. Verder doe ik ook de neushorens en de dieren aan de waterpool. Zondag krijgen we normaal de dag vrij maar stil zitten is niet mijn ding. Met PJ ga ik naar het karkas dat we gisteren gevonden heb. Hij heeft deze nacht zijn go-pro-camera daar achter gelaten en we gaan hem nu ophalen. Er is blijkbaar toch wat activiteit geweest. Daarna droppen we 2 mensen bij de boomhut. Zij zullen daar de namiddag door brengen (op eigen vraag) zo leuk om het 'treehouse' terug te zien. Laatste keer sliep ik daar met Trix en konden we genieten van talrijke dieren die passeerden. Superherinneringen! Vervolgens rijden we naar het huis van PJ om 'spullen' op te halen. Wat blijkt: hij gaat ons leren boogschieten. Dus gewapend met pijl en boog leven we ons uit op de luzernebalen. Het lijkt een stuk moeilijker dan gedacht. Naast kracht komt er ook heel wat techniek en concentratie aan te pas. Maar wel leuk op te doen (foto FB). Na de lunch spendeer ik mijn tijd in het huis van JJ op vraag van PJ en Latoya. Blijkbaar nemen niet alle vrijwilligers hun verantwoordelijkheid op. Kleine Carly valt onmiddellijk in slaap op mijn schoot. Tot aan de thuiskomt van JJ let ik op de kleintjes. Ik ben zo blij als ze de deur opent...ze is terug thuis!! Nu kan ik met een gerust hart alle dieren achter laten. Ze zijn in goede handen.
Om 16u begint opnieuw de voedingsronde. De giraffen wachten ons op aan de lodge en dat is eigenlijk niet goed. Ze krijgen maar op 1 welbepaalde plaats hun thee dus moeten ze we naar daar begeleiden. En net daar loopt het fout. Martin, Sabine en ik hebben deze kleintjes zien opgroeien. Alledrie hebben we eindeloze preken gekregen hoe we met hen moeten omgaan. Maar blijkbaar weten een bende tieners het zoveel beter. Gevolg: opgejaagde giraffen die zich in het nauw gedreven voelen en dus wild om zich heen beginnen schoppen. Martin krijgt de volle lading; een van hen loopt gewoon over hem. Ettelijke schrammen en blauwe plekken maar gelukkig niets gebroken. En dan wordt er beklag gedaan over onze werkwijze...de toon is gezet om een derde Wereldoorlog te beginnen ;)
Na een lange douche zijn we wat gekalmeerd. We worden meegenomen op een zogezegde nightdrive. Te midden van de tour worden we teruggeroepen omdat een van de watertanks zou lekken. Wanneer we arriveren aan de tanks die achter de sundowner staan, blijkt dat er een heus diner voor ons is voorbereid o de heuvel. Mini-hamburgers met frietjes, dessert en champagne. Gewoon om ons te bedanken dat we hier willen werken. Het is een prachtige locatie om hier ons avondmaal te hebben. Daarna gaat meer dan de helft terug naar de lodge. PJ, 4 van de youngsters en ik blijven achter. We slapen vannacht buiten. Eindelijk! :) ondanks het gekwetter van de Duitsers is het toch een mooie avond. In slaap vallen met de dierengeluiden...wat heb ik dat gemist in België.