giraffen
Blijf op de hoogte en volg Tamara
01 September 2014 | Namibië, Otjikondo
JJ met haar gezin komt eten. Het geeft een warm gevoel. Na de normale voedingsronde spenderen we de rest van de namiddag bij de olifanten. De 3 verblijven waar ze in verblijven, moeten allemaal schoon gemaakt worden. Zelf met 10 mensen is het een hels karwei waar we enkele uren mee bezig zijn. Pas tegen 13u lijkt alles min of meer proper doch klaar zijn we zeker nog niet. Maar een mens heeft eten nodig :) na de middag bekijk ik mijn never ending movie: het uitzicht vanop het dek. Giraffen, bles-en springbokken, elanden, oryckx, gnoe's, en zebra's passeren de revue. Maar lang zit ik niet alleen; eerst komt PJ en daarna Simone om een babbeltje te slaan. We praten Afrikaans over de feedback dat iedereen binnenkort zal krijgen. PJ is wat ongerust maar ik ben er zeker van dat het positief zal zien. Iedereen vindt het super dat hij hier is. Verder halen we alweer herinneringen op...nu pas besef dat mijn vorig bezoek echt megasupergreat was! Zoveel plezier gehad! Het is verleidelijk om mijn verblijf terug te verlengen maar ik moet spijtig genoeg naar huis. Er zijn verplichtingen waar ik niet onderuit kan. Maar nu al staar vast dat ik volgend jaar zak terug komen voor een langere tijd en misschien zelfs 2x naargelang hoe alles in België loopt. In de namiddag de normale voedingsronde. Ik sta er alleen voor omdat de anderen hun olifantenwandeling doen. Niet erg want zo kan extra lang bij de dieren blijven. Surabi en Wolfi krijgen wat meer aandacht omdat er gasten bij zijn. Dat geeft mij de kans om wat fotootjes te nemen. Prachtdieren! Tijdens het avondeten lopen de giraffen op de paadjes van de lodge. Ze doen dit wel vaker maar eigenlijk ligt hun habitat buiten het domein. Na het diner verzamelen we allemaal aan de bar van het zwembad om naar de spy-cam te kijken van Wolfi. Een van de giraffen volgt ons. En dan gebeurt het onvermijdelijke...de giraf sukkelt in het zwembad. En als je zou denken dat je hem er zomaar uitkrijgt: vergeet het maar. Met man en macht wordt er geprobeerd om hem op het droge te krijgen....zonder resultaat. En dan gaat hij in 'chock' waardoor hij zijn evenwicht verliest. Er moet nu zeer snel gehandeld worden. PJ, Shaun, Pieter, Rhino, Gillian, JJ en mezelf sleuren de kolos uit het water. Megazwaar en zijn hoofd moet recht gehouden worden omwille van de bloedcirculatie. Met veel moeite krijgen we hem op het terras. Handdoeken worden aangebracht om hem droog en warm te wrijven. Het is een hels karwei. Ondertussen wordt er geprobeerd om hem thee en eten te geven maar hij wil niets. Zijn ademhaling is onregelmatig dus we beginnen wat te vrezen. De dierenarts raadt aan om hem op zijn zij te leggen en te masseren van aan de nek tot aan de staart. Het helpt...hij kalmeert eindelijk en kan nu zijn hoofd zelf recht houden. Het is bang afwachten of hij zelfstandig kan recht staan en lopen. Het lijkt eeuwen te duren maar uiteindelijk zet hij zicht recht en loopt met bibberende benen verder. Gered! Maar het waren zeer bange momenten. Iedereen is opgelucht en dankbaar dat alles goed is afgelopen. Meteen worden er hekken gezet zodat onze grote vrienden niet op wandel kunnen in de lodge. Het was een bewogen avond...dat is het minste wat je kan zeggen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley