B-day

Vandaag verjaart Sabine, mijn maatje hier onder de vrijwilligers. Ze wordt 50 jaar. Omdat het echt wel een mijlpaal in het leven is, besluit JJ om haar te trakteren op een bijzonder ontbijt. Nog voor de zon opkomt komen we allemaal samen in het huis van JJ. We versieren de woonkamer, de kok heeft cupcakes gemaakt en er zijn kadootjes aanwezig. We hebben Sabine naar daar gelokt met de boodschap de de kleintjes eten moeten hebben om 6u30. Het is een gigantische verrassing als ze het huis binnen komt. Ze is totaal overdonderd! Na het gebed beginnen we aan het ontbijt; zoveel lekkers in zo'n speciale omgeving. Het doet iets met een mens en alsof dat nog niet genoeg is, geeft JJ een zeer emotionele speech over samenwerken en de Okutala-familie. Niemand kan zijn tranen bedwingen. Daarna wordt er uitbundig geknuffeld. Je hebt zo van die dagen....
Daarna gaan we aan het werk. Vandaag heb ik de dieren van JJ en de papegaaien voor mijn rekening gekregen. Het lijkt niet veel werk maar het is slechts schijn..alle bokkies melk geven en 6 papegaaien eten geven...genoeg om handen. Daarna wordt er eindelijk een definitief verblijf gebouwd voor de stokstaartjes. Het kleine tuintje van JJ en Kobus wordt omgevormd in een speelparadijs voor 'Bite en Biltong'. Eerst naar de workshop om materiaal. Daar is het een blij weerzien met Katura en Udo! Er zijn nog zoveel mensen die ik nog niet gezien heb...ik moet dringend een op ronde gaan. Het omtoveren van het tuintje naar een stokstaartverblijf vergt heel wat werk; er moeten aan de omheining stenen gelegd worden
zowel binnen als buiten anders graven ze zich een weg naar buiten. En is ook niet de bedoeling dat anderen het verblijf binnen kunnen. Daarna moet er een hele hoop zand worden aangevoerd opdat ze genoeg zouden kunnen graven. En tenslotte wordt de omheining verlengd zodat ze echt niet meer weg kunnen. We zijn er een hele namiddag zoet mee. Na de lunch geef ik mijn bokkies eten en neem ik een uurtje rust. Ik moet mezelf nog steeds elke dag overtuigen dat ik wel degelijk hier ben. Zo lang uitgekeken naar dit verblijf en nu is het alsof ik droom. Ik kan maar niet geloven dat ik terug in Okutala ben...woehoe ;)
Om 16u begint de 2e voedingsronde van de dag inclusief Wolfi, Surabi en de neushorens. De verblijven van deze dieren liggen vrij ver uit elkaar dus we rijden met open truck naar de verschillende plaatsen. Dat is wat ik heel hard mis als ik in België ben; achter op de rijdende truck staan terwijl de wind in in mijn gezicht blaast en dan de zon zien ondergaan achter de bloedrode heuvels....eenvan mijn favoriete momenten hier in Afrika. Als laatste moeten we de bokkies eten geven. Klippie, Carly en de stokstaartjes zijn present. Kleine Shua is echter nergens te vinden. Paniek alom zeker van mijn kant...dit kleine steenbokje overleeft het buiten de lodge niet. We zoeken uren zonder enig resultaat. Net wanneer we de wanhoop nabij zijn, vinden we hem opgerold onder een boom. Aan zijn wonden te zien, is hij aangevallen door een lynckx maar is hij kunnen ontsnappen. Wat een opluchting !
Zo kunnen we toch wat genieten van ons diner en de drink voor Sabine haar verjaardag. Voor mij is het vroeg bedtijd want morgen staan de eerste hongerigen om 6u te wachten.