23 januari

een zalige nacht achter de rug. Tijdens het ontbijt komt Claudia, de eigenares van casa Picollo, een babbeltje met me slaan. Ondertussen ben ik ook hier vaste klant. Ze wil weten hoe het gaat op Okutala en wanneer ik terug kom :)
Als ik mijn Facebook open, zie ik 10 berichten van Okutala. Bijna iedereen heeft een berichtje gestuurd. De tranen springen in mijn ogen. Ik wou dat mijn Namibische familie net iets dichter woonde zodat ik ze ook voor een weekendje kon bezoeken. Na het ontbijt maak ik mijn kampeerzak klaar en vertrek ik naar het volgende hotel. Laston komt me ophalen. Wat een leuk weerzien. Hij is nog knapper dan ik me herinner ;) we praten honderduit alsof we beste vrienden zijn. Ik hoop dat ik vanavond nog met hem kan afspreken. Nadat ik ben ingecheckt in het nieuwe hotel, maak ik gebruik van de gratis shuttle om naar het centrum te gaan. Ook al heb ik geen plaats meer in mijn valies, ik kan het niet laten om hier spulletjes te kopen. De volgende keer moet ik echt met een lege koffer komen of een container bestellen. De hele namiddag spendeer ik dus in de winkels en koop alles behalve datgene naar wat ik op zoek was (een riem voor rond de valies zodat ze niet openspringt). Nadat al het geld op is, ga ik terug naar het hotel. Daar ontmoet ik mijn eerste medereizigerster; Jess Robinson. Een specialeke, weet ik nu al van voor ze de kamer goed en wel binnen is. En ik krijg gelijk :) ze is Amerikaanse dat in Australië woont en na haar trip voor een jaar in Duitsland gaat wonen. Terwijl we praten, doet zij haar yoga-oefeningen. We hebben gelukkig dezelfde kijk op reizen en het leven dus ik denk wel dat het zal klikken. Ik ben nieuwsgierig naar de anderen.
Om 18u meeting met een deel van de groep en de gids George. We krijgen uitleg over hoe de trip zal verlopen en wat er van ons verwacht wordt. Ondertussen komen nog een paar andere mensen langs om gedag te zeggen. In totaal zijn we met 13 mensen. Ik ben ondertussen al zo gewend om alleen op reis te gaan dat ik met enige argwaan zal aansluiten bij deze groep. Mijn laatste groepservaring in Griekenland is niet zo positief verlopen dus ik kan alleen maar hopen dat dit mijn negatieve gedachten over groepsreizen zal veranderen. Ik geef het het voordeel van de twijfel. Na de meeting word ik opgehaald door Ute, Nel, Jana en Kyan. Voor mij het leukste weerzien! Mijn kleine zus Jana wijkt niet van mijn zijde en vertelt over wat ze het afgelopen jaar heeft gedaan. Nel en Ute hebben Okutala vaarwel gezegd en hebben nu andere grootste plannen. Het is zo spijtig dat ik niet mee kan met hen op kampeertocht. En zo komt het dat ik alweer plannen aan het maken ben om terug te komen. Nel wil me de lodges laten zien waar hij nu werkt. Ik kijk er naar uit om samen met hun op stap te gaan. I really love this family so much!