24 februari

In tegenstelling tot gisteren starten we vandaag met bewolking en sneeuwbuien. Meteen een heel ander zicht maar minstens even leuk als het zonnetje. Na het ontbijt zijn we alweer een dik half uur bezig met ons aan te kleden. Een omslachtig gedoe maar uiterst noodzakelijk. Vandaag gaan we op pad met de sneeuwscooter en Freek is onze gids. Na mijn pijnlijk rug-avontuur met de Vespa ben ik niet meer zo dol om met 'zeer wendbare' vervoermiddelen te rijden. Dus Hetty neemt het stuur en ik zit achterop. Achteraf zal blijken dat ook de medepassagier minstens evenveel werk moet verrichten dan de chauffeur. We rijden (of is het glijden) het domein van de lodge af en gaan meteen richting de dicht gevroren rivier. Het ijs is hier bijna 50 cm dik en dus voldoende sterk om met een scooter over te rijden. Meteen komen we terecht in diepsneeuw en het duurt dan ook niet lang voor we met de scooter gewoon omver kantelen. Gelukkig zijn we niet de enige die de sneeuw van zeer dicht bij zien. Het is hard werk om de scooter uit de sneeuw te halen en terug op gang te zetten. Gelukkig komen we na een paar kilometer op hard ijs zodat we makkelijk ons evenwicht kunnen houden en ook wat meer snelheid maken. Alweer schieten woorden tekort om uit te leggen hoe het voelt om te midden over een grote bevroren rivier te rijden met aan de oevers grote dennenbomen bedenkt met ettelijke tonnen sneeuw. Het is gewoon onwezenlijk om dit te zien. Na een klein uurtje stoppen we om te genieten van het uitzicht.
Freek laat ons weten dat we de rivier zullen verlaten en onze tocht verder zetten in het bos. Wat een eenvoudige mededeling lijkt, draait binnen de kortste keren uit op een heus slachtveld. Door de verse sneeuw is het pad naar het bos niet meer zichtbaar waardoor we ons een voor een vast rijden in de diepsneeuw. Op sommige plaatsen zakken we weg tot aan ons middel. Meer dan een half uur zijn we bezig om elkaar te helpen en de machines uit de graven. Zelf kantelen we een paar keer waardoor die zware scooters gewoon op ons vallen. Gelukkig zonder veel erg want we vallen zacht. Maar het is een hels karwei om weer recht te geraken aangezien we geen steun hebben in die dikke sneeuw. Ondanks het zware werk, maken we ook heel plezier. Het is hilarisch om de mensen uit de diepsneeuw te zien klauteren. Uiteindelijk zijn we allemaal op het harde pad geraakt en kunnen we onze tocht verder zetten. Het is adembenemend mooi om tussen de besneeuwde bomen te rijden. Wanneer we aankomen aan de lodge is iedereen uitgeput maar ook tevreden over deze tocht. De gids laat ons weten dat hij niet verwacht had dat er zoveel sneeuw zou liggen maar dat we het er goed vanaf gebracht hebben. Zo'n inspanning verdient een sauna, me dunkt. Dus lekker opwarmen in de hitte om daarna gaan af te koelen in de sneeuw. Er zijn ergere dingen om een dinsdagnamiddag te vullen. Als avondmaal eten we moose-stew...superlekker! En als je zou denken dat onze dag hier eindigt, heb je het mis. Na het diner trekken we erop uit met de sneeuwschoenen. Een stevige avondwandeling door de sneeuw. Halfweg maakt onze gids een kampvuur en vertelt hij verhalen over het noorderlicht. Het is speciaal om in het donker door de sneeuw te wandelen. Alles is zo stil...alsof de wereld gewoon gestopt is met draaien. Moe maar voldaan gaan we na onze tocht nog iets drinken in de Brown beat bar om daarna onder de wol te kruipen.