Rust
Door: Tamara
Blijf op de hoogte en volg Tamara
28 November 2013 | Namibië, Windhoek
Te beginnen met de taxi's. Twee keer heb ik de taxi naar mijn hotel terug genomen en 2x heb ik de weg moeten tonen. De lodge ligt net buiten de stad. De moeilijkheid bestaat erin dat de chauffeurs rond een park moeten rijden en dat geeft dus problemen. Beiden hadden mijn kaart nodig om te zien waar ze moesten zijn (gps is nog niet ingeburgerd) en vroegen mij langs waar ze moesten rijden. De chauffeur van gisteren was een magere knaap die bijna opging in zijn zetel. Ik vond het straf dat zo'n tenger mannetje een auto kon besturen. Om nog maar te zwijgen van zijn leeftijd. Mocht hij gezegd hebben dat hij 16 was, ik zou het geloven. Toen hij me afzette aan de lodge vroeg hij of hij mijn kaart mocht houden omdat hij anders de weg niet terug wist...hilarisch :) tuurlijk heb ik ze hem gegeven ;)
Verder is het hier zeer leuk om de krant te lezen in het Zuid-Afrikaans. Alsof ik net leer lezen maar het is ontspannender dan ze in het Engels te lezen. Verder moet ik vaak aan Gerlinde denken en haar avonturen in Burundi. Ook al is het hier misschien wat meer ontwikkeld, het blijft Afrika waarbij dingen die bij ons 'normaal' lijken, hier dikwijls niet vanzelfsprekend zijn. Zoals het betalen met een kaart, maar 1 stuk kopen in de supermarkt, voetpaden en voetgangers, fietsen heb ik hier nog niet gezien, melk bij het ontbijt, mensen die bij 25 graden in een kleedje lopen! Dat is wel koud he! De meeste lopen hier nog met hun jeans. Eten als het donker is, is not done evenals op straat lopen na een bepaald uur.
Ondertussen hebben de muggen me gevonden en ben ik dus een paar rode bubbeltjes rijker.
Oh ja, sinds deze week heb ik ook een Namibisch gsm-nummer. Zo ben ik volledig ingeburgerd;)
Voor A'ke: aan chocolade geen gebrek. In het hotel krijg ik elke dag een ferrero rocher nadat de kamer is opgeruimd en de chocolade die ik in de supermarkt heb gekocht, is lekker. Het is gelukkig geen Amerikaanse 'bucht'. Ok, er gaat niets boven de onze maar nood breekt wet he :)
Vandaag zijn ze in de lodge begonnen met het zetten van de kerstboom en het ophangen van kerstversiering. In mijn lichtste zomerkleedje heb ik meegeholpen met het versieren van de boom. Dit jaar geen salontijger die het o zo leuk vindt om met de slingers en de draden van de lichtjes aan de haal te gaan.
-
28 November 2013 - 18:05
Dirk:
Rust, nu ? Allez, en avant la musique. Zag net hier een link naar "where children sleep", benieuwd naar hoe kinderen daar leven, slapen, eten, welke muzik ze beluisteren. En welk besef van the future dat ze dromen. Greetz -
28 November 2013 - 21:50
Asselman Ml:
ik kan mij best voorstellen dat het verschil met hier groot is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley