4 januari
Blijf op de hoogte en volg Tamara
05 Januari 2014 | Namibië, Otjikondo
na een onrustige nacht geniet ik van het ontbijt. We worden hier zwaar verwend. Elke dag zijn er pannenkoeken of wafels en dat begin ik te voelen in mijn kleren. Alles spant ;) we beginnen de dag en ik geef de kleine dieren eten...waarbij ik alweer getuige ben van het volgende drama; de 3 fazanten die bij de kippen lopen zijn deze nacht aangevallen door een genet. Eentje is dood en de andere 2 zijn gewond waarvan eentje zeer ernstig. Na heel wat geloop kunnen we ze vangen waarna het richting dierenarts gaat. Het enige wat we kunnen doen is hopen op een goeie afloop. Terwijl de rest van de vrijwilligers naar de olifanten gaat, heb ik een lang gesprek met de managers. Die had blijkbaar nood aan een 'stoom-aflatend-gesprek' dus ik bied hem mijn luisterend oor. Zo hoor ik ook hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Ongelofelijk wat er allemaal komt kijken bij het openhouden van een lodge met dieren. Zoiets doe je niet zomaar. En dan plots worden we geroepen. Iemand heeft een grote slang gevonden in een van de waterpoelen. We moeten ze vangen omdat hij vooreerst alle vis op eet en ook gevaarlijk is voor de dieren die daar komen drinken. We krijgen ze te pakken maar Nel wordt gebeten. Gelukkig is ze niet giftig maar het is een lelijke wonde. Ontsmetten en afzien is het enige wat kan gedaan worden. Na de lunch vertrek een deel naar Etosha. Scott, PJ en ik blijven achter. Met ons 3 zullen we de komende 2 dagen okutala runnen (qua dieren). We beginnen met het verspreiden van 'monkey-oranges'. Een soort van fruit waar dieren zot van zijn, vooral olifanten. Maar het is een helse klus. 60 zakken van 50 kg moeten verdeeld worden over ettelijke vierkante kilometers. Een hevige namiddag maar wel leuk om met mijn mannen op stap te zijn ;) daarna beginnen we aan onze dagelijkse voedertoer. Al is vandaag net iets specialer; onze hyena, Wolfi, is destijds grootgebracht als een hond. De eigenaar werkt nu voor okutala. Vandaag was hij terug van vakantie waardoor we voor het eerst van dichtbij kunnen kennis maken met Wolfi. Een unieke ervaring. Daarna gaat het richting luipaarden. Per ongeluk gooi ik het vlees in de omheining; nog voor we goed en wel beseffen wat er gebeurd, sprint de luipaard op de omheining, neemt zijn vlees en rent weg. Max 2 seconden! Iedereen staat aan de grond genageld want als hij zo hoog kan klimmen, kan hij makkelijk ontsnappen. Niet zo'n goed nieuws. Daarna avondeten gezellig methode drietjes. Veel onnozelheid and a lot of fun.