6 januari

kaartjestijd, eindelijk! Zo leuk om de dag vandaag te beginnen. Als ik naar het ontbijt ga, zitten PJ, Simone, Scott en Latoya om mij te wachten; ik word verwelkomt door gezang voor mijn verjaardag :) na het ontbijt nemen we afscheid van Scott...alweer zeer emotioneel. Het was een superleuke tijd met hem. Veel gelachen en kattenkwaad uitgestoken. Hij gaat nu naar harnas. Ik ga hem missen en ik zal niet de enige zijn. Na het Afscheid doe ik de feeding-run met Katura, een Namibische jobstudent hier in okutala. Hij studeer voor dierenarts maar moet duidelijk zijn angst nog overwinnen voor dieren die groter zijn dan hem zoals daar zijn; giraffen (ook al zijn het baby's), struisvogels, neushorens en paarden. Grappig om te zien hoe hij deze dieren probeert te benaderen/ontlopen. Als alle dieren hun eten hebben gekregen ga ik op pad met PJ. Samen met hem metsel ik onze zelfgemaakte verkeersborden langs de weg. Ik voel me terug 10 jaar; spelen met de cement, zand en stenen ;) ondertussen heb ik een paar goeie babbels met mijn gids. Het resultaat mag in elk geval gezien worden; kleurrijke verkeersborden in okutala :) bij de lunch krijg ik een kadootje van Simone, de dierenarts; het is een vogelnest met daarin chocolade, de stekels van een porkupines en veren vd de guinifowls; 2 dingen die je heel moeilijk te pakken kan krijgen omdat het zeer schuwe dieren zijn. Zo lief! Daarna is het rusttijd. Er waait hier ondertussen een bries en is de temperatuur gezakt tot 25 graden. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen; maar het voelt koud aan. Ik ben de hitte hier ondertussen zo gewoon dat alles onder 30 graden echt koud aanvoelt. Ik hou me al vast als ik ooit moet terug keren naar Belgenland. Net wanneer de andere vrijwilliger terug komen van Etosha, vertrek ik met PJ naar de boomhutten. Net op tijd de drukte ontvlucht. We checken 3 boomhutten op te zien hoe er ze zijn toegetakeld door de bavianen. Heel erg want geen enkele is nog toegankelijk. We besluiten om de schade op te meten en terug te komen met het nodige materiaal en mensen om deze klus te klaren een van de komende dagen. Ondertussen amuseer ik me rot met PJ; ik kan me geen betere verjaardagnamiddag toewensen. Na onze ronde zeg ik gedag tegen Nel, Uta en Iana. Zij gaan voor een paar dagen op vakantie en komen terug als ik vertrek naar mijn volgende bestemming. De kans is groot dag ik ze niet meer zal zien. Ik moet hen beloven dat ik terug kom ;) bij mijn terugkomst in de lodge hebben de andere gasten (Simmi, chaqueline, mona en Silke) een stuk taart voor me klaar gezet met een kaarsje en een map van Etosha als geschenk. iedereen heeft er zijn gelukwensen opgeschreven. Ondertussen arriveert Laurel, een Canadese die ik heb ontmoet op Harnas. Door al mijn verhalen over okutala, heeft ze besloten om hier ook 2 weken door te brengen. Zo bij dat ik haar terug zie! Daarna zijn de grote katten aan de beurt; als jarige mag ik ze allemaal eten geven :) Bij de cheeta's zien we dat een van van ontbreekt. We voeden alle anderen en PJ gaat op zoek naar onze verloren zoon. ' s avonds laat horen we dat hij dood is teruggevonden. waarschijnlijk gedood door een slang. Net voor het avondeten bel ik naar huis. Mijn Jente-bees kan ondertussen al een aardig mondje meepraten. Ik kijk er naar uit om hem terug te zien. Na het diner heeft mijn 'Namibische familie' nog een een verrassing in petto; ik word getrakteerd op champagne en chocoladetaart met kaarsjes op (zie Facebook) Wat een dag! Een verjaardag om nooit meer te vergeten!