11 januari

vandaag geen PJ om me te wekken (ondanks zijn belofte) dus ik ben maar net op tijd om de zon zien op te komen boven de bergen. Ik weet dat er mooiere plekken zijn hier in Namibië om de zon te bewonderen maar deze plek heeft iets magisch; uitgestrekte vlaktes met in de verte de bergen. Moeilijk om te beschrijven maar het is elke ochtend en avond puur genieten. Na het ontbijt hebben we tijd om onze bagage bij elkaar te nemen voor de tweedaagse kampeertocht. Nog nooit zoveel in een slaapzak geslapen tijdens mijn leven dan in deze vakantie. Straks ga ik het nog leuk vinden ;) tijdens mijn vrij uurtje babbel ik met de zus, mama en Jente via FaceTime. Zo raar om hen te zien na zoveel weken! Als ik het weer daar zie, heb ik niet veel zin meer om naar huis te komen. Ik ga hier extra genieten van het zonnetje de komende weken. Na de lunch vertrekken we richting Damara-land. We passeren de spitskoppe en bezoeken de (bestaande) grot waar we de 2e nacht zullen slapen. We rijden verder door prachtige landschappen. Eerste stop Uis. Een mijnstadje waar de activiteiten lange tijd geleden zijn stopgezet. In een van de mijnen staat water en men kweekt er vis. Dus te midden van de woestijn kan je kraakverse vis eten. Bij de enige supermarkt stoppen we voor een ijscreem. We horen daar het verhaal van de hockeyspelers; 16 van hen zouden gestorven zijn door vlees te bbq'en boven giftige planten. Het rare is dat niemand weet wie ze zijn en er ook geen familieleden zijn. Het vermoeden is dat het stadje Uis zijn criminelen heeft terecht gesteld. Een van de reden is dat ze met hn hoofd in westelijke richting zijn begraven. Iets wat in Damaraland gebruikelijk is voor 'slechte mensen'. Op dit moment loopt er een onderzoek om de waarheid te achterhalen. We rijden verder Rijden door damaraland met roze grond. De mensen hier smeren zich in met deze grond als bescherming voor de zon en koude. Gevolg is dat ze rood zien door deze handeling. Langs de weg zien we een deze Himba- mensen. Foto's nemen is niet mogelijk. Over gravelwegen (met kleine heuvels en veel stof) gaan we naar Sorros-Sorros. We kunnen de 'gewone' weg nemen maar onze gids weer een interessantere weg. Midden in het gebied loopt er een rivier. Het regent hier maar eens om de 2 jaar waardoor de bedding nu volledig droog ligt. Met onze 4x4 racen we door het mulle zand in de rivierbedding. Het is alsof in Parijs-Dakar aan het rijden ben :) we gaan stroomopwaarts waardoor we op een gegeven moment terecht komen in een groene oase. Het water stroomt hier onder de bodem. Ettelijke koeien, geiten en ezels zijn hier aan het grazen. En dan plots, uit het niets, verschijnt er een groep wilde olifanten. De woestijnolifanten! De meeste stappen gewoon verder maar eentje heeft interesse voor onze wagen en blijft staan. Hij begint naar water te graven om zich af te koelen. We passeren hem op amper 2m afstand...wauw! En daarna...dikke rookpluimen; het brandt ergens. De ongeschreven wet hier in Namibië zegt dat mensen elkaar moeten helpen. Dus we rijden richting rook om te zien wat er aan de hand is. Onze gids vreest dat de school van het stadje in brand staat. Eens aangekomen blijkt het gelukkig 'maar' om een bosbrand te gaan. We beklimmen een van de dichtstbijzijnde heuvels om dit gebeuren te aanschouwen. De kracht van moeder natuur...de mensen hier hebben deze vuurhaarden nodig om de grond terug vruchtbaarder te maken. Na deze avontuurlijke namiddag rijden we naar de enige lodge in de buurt om even op adem te komen. We besluiten om onze tenten op te zetten in de droge rivierbedding; gewoon kamperen in het wild. Terwijl we in de verte de olifanten horen, maken we onze slaapplaats klaar. Het zicht over het landschap is zo mooi, dit is een plaats waar ik wel een tijdje zou kunnen blijvend. Als de duisternis valt gaan de op zoek naar Schorpioenen. Als je ze verlicht met een blauw licht worden ze fluogroen. We vinden 3 kleintjes. Na de zoektocht babbelen we na aan het kampvuur. Wilde verhalen over vechten met de big five en hoe toeristen het leven van een gids zuur kunnen maken. En omgekeerd ;) het was een superdag! Ik mag deze nacht spijtig genoeg niet uit de tent slapen...teveel risico. Dus terwijl PJ buiten slaapt, kruip ik in de veilige tent.