28 januari

terwijl alle andere vrijwilligers voor dag en dauw vertrokken zijn naar Etosha, blijf ik alleen achter in okutala. Vandaag heb ik het (dieren)rijk voor mij alleen. Maw veel werk maar dat deert niet. En dan plots verandert de planning; de filmcrew heeft mensen nodig om het 'huis' van Wolfi (kk) in de enclosure te zetten. Dus Max, Simone, Andreas en ik helpen mee. In tegenstelling tot de filmcrew in harnas zijn deze mensen wel begaan met de dieren. Ze beseffen maar al te goed dat dieren onvoorspelbaar zijn en niet kunnen gecommandeerd worden. Zoals gezegd heeft Max deze hyena opgevoed. Hij heeft dus wat meer 'speling' met hem. Hij krijgt de opdracht om Wolfi naar het uiteinde van zijn enclosure te brengen, hem daar te voederen terwijl wij zijn hok binnen zetten. Er wordt een hok gezet omdat het sinds kort elke nacht regent. Op die manier kan hij schuilen. Dit hele gebeuren wordt gefilmd. Dit is uniek want binnengaan in de enclosure van Wolfi was ondenkbaar. En zelf nu is het niet zonder gevaar. Ondanks het feit dat hij ettelijke tientallen meters van ons verwijderd is, kan hij in seconden terug bij ons staan. We houden dus radiocontact met Max. Niet echt om ons aan te vallen maar om met ons te 'spelen'. Doch plezier maken met een hyena is niet echt iets wat je wil doen als 'kwetsbare' mens. Maar alles verloopt vlot dus Wolfi kan de regen trotseren. Daarna nemen we afscheid van de filmcrew die nog voor een dagje naar harnas gaan. Simone en ik gaan ondertussen op zoek naar de paarden. Sinds het hier nu regelmatig regent, zijn de paarden overgebracht naar de graasweide waar ook geiten vertoeven. Maar omdat het veld zo groot is, heeft men de paarden al een tijdje niet gezien. We checken dus of ze allen ok zijn. Na een uurtje wandelen vinden we ze terug. Allemaal gezond en zelfs wat dikker dan ervoor. Goed nieuws. Na de wandeltocht terug naar de lodge is het lunchtijd waarna ik tijd doorbreng met de mongooses en de giraffen. Ik eindig op het zwembaddek om te genieten van het prachtige uitzicht en het eerste deel van deze blog te schrijven. Love this place soooooo much! Na de cake-time is het ronde twee om de dieren te voeden. De giraffen die nu in het wild rond lopen, komen nog regelmatig terug. Vandaag is er eentje op post. Als ze er zijn, krijgen ze een fles melk zoals vroeger. Verder gaat alles zijn gewone gang; mongooses, stokstaartje, volgens, schildpadden en struisvogels krijgen hun eten. Aangekomen bij de kippen blijkt een van hen niet meer te kunnen lopen. De dierenarts onderzoekt haar maar kan fysiek niets abnormaal vinden. Voor alle zekerheid wordt ze apart gezet en zo hebben we weer een zorgenkindje bij. Na de kleine dieren zijn de katten aan de beurt. Omdat de cheeta's ziek zijn geweest, werden ze op een andere manier gevoed. Vandaag is het terug op de 'normale' manier. En omdat ik ondertussen al heel wat van deze poezen eten heb gegeven, mag ik de try-out doen. Leuk om te horen dat ze me vertrouwen met de cheeta's. Zoals verwacht is er een 'achterblijvertje' dat door de antrax-aantasting zeer zwak is geweest en nu terug op kracht aan het komen is. Maar de oude is hij nog niet. Doch hij maakt vooruitgang; hij durft terug snelheid maken en is terug opgenomen in de groep duur de andere twee. Goed nieuws! Hij krijgt extra vlees om aan te sterken. Met een beetje geluk is hij binnenkort terug de oude. Bij Wolfi zien we iets wat we totaal niet verwacht hadden; hij is bang van zijn nieuw onderkomen. Als we het vlees richting zijn hok smijten, blijkt dat zijn angst zelfs de honger overtreft. Een merkwaardig gegeven dat zeker een vervolg zal krijgen. Na onze toer genieten we van een aperitiefje op het terras. Het uitzicht hier is zo mooi. Alsof je naar national geografic zit te kijken. Ik zou ze een hele dag kunnen zitten. Vandaag geen onweer dus na het diner hebben we kans om bij te praten bij een aangename temperatuur.