3 februari

vandaag is het olifantendag; na het ontbijt vertrekken we met Simone naar onze 4 dames. Als ze we aankomen zit een groep bavianen ons op te wachten in de bomen. Het is de eerste keer dat ik bavianen in het wild zie.Ze schreeuwen de hele tijd. Best wel beangstigend als je weet hoe sterk ze zijn. Simone verzekert ons dat we veilig omdat de bavianen bang zijn van olifanten. Dus starten we met onze klusjes; We maken de enclosure proper: een serieus werkje als je weet hoe veel ruimte 4 olifanten nodig hebben. Na de opruim bereiden we het eten voor. Naast melk krijgen ze ook fruit, groenten, gras en luzerne. Het eten moet verstopt worden in bomen, onder de grond, tussen takken en stenen zodat de olifanten leren om eten te zoeken. Het doel is immers om ze alle 4 op termijn vrij te laten in het park van okutala. Het vergt een hele voormiddag om alles klaar te hebben. Daarna hebben de olifanten vrij spel om hun eten te zoeken. We genieten van hun zoektocht. We wandelen terug naar de lodge voor lunch. In de namiddag krijgen we informatie hoe we ons moeten gedragen als we worden aangevallen door wilde olifanten. Ook voorbeelden van mensen die zich misdragen in nationale parken tav olifanten. Daarna neem ik siësta, lichaam heeft effe rust nodig. Bij diner zien we dat PJ terug is. Zonder commentaar ;) en dan komt er slecht nieuws. een van de cheeta's is niet komen opdagen tijdens het voeden. paniek cf. antax-verhaal. De dierenarts en PJ gaan op zoek en komen tot een verontrustende vaststelling; de cheeta is door de omheining getrokken door de luipaarden. Men weet niet of hij nog leeft en het is te gevaarlijk om de enclosure van de luipaarden binnen te gaan. iedereen is onzet. Niet alleen omwille van de cheeta maar ook omdat de kans nu bestaat dat de luipaarden kunnen ontsnappen. Met gemixte gevoelens gaan we naar bed en hopen dat dit verhaal geen 'bad story' wordt.