6 februari

het was een zware nacht voor Trics. Blijkbaar gisteren iets mis gegeten met alle gevolgen vandien. Ze ziet lijkbleek en heeft totaal geen fut. En toch weigert ze te rusten. Rough girl ;) ondertussen is PJ weer zijn gewone zelf wat voor mij betekent dat er weer gevochten wordt, met stenen en water wordt gegooid en er achter elke hoek een 'verrassing' kan schuilen. Wanneer we naar de food-prep wandelen staat de lynx, Sterikie, ons op te wachten. Klaar om een extra stukje vlees te krijgen. Na de eerste rat is ze nog steeds hongerig. Ze eet stukjes vlees uit mijn hand maar dat is duidelijk niet genoeg. Er zit dus niets anders op om een andere rat te vangen. Samen met Max en PJ zoeken we de ratten-enclosure af naar de grootste en oudste. Als ik wil, mag ik ze doden maar daar pas ik vriendelijk voor. Ik ben wel degene die ze aan Sterikie mag geven. Ooooh wat is ze blij! :) na de normale voedingsronde gaan we naar de voorraadschuur. We moeten 12 balen luzerne opladen. Heel veel en zwaar werk. Maar niettemin ook veel plezier. Het is als spelen in een hooiberg, alleen is dit hard groen gras. De luzerne gaat naar de olifanten. PJ en ik klimmen op het dak van de stallen om de olifanten beter te kunnen zien. Alles gaat goed tot plots een van heb merkt dat we boven hen staan. De grootste olifant zet zijn poten tegen de muur, gaat rechtop staan en probeert met zijn slurf ons aan te raken. Ongelofelijk hoe lenig deze dieren zijn. Het levert prachtige foto's. Maar we zijn toch blij dat de muur hoog genoeg is :) terwijl Lara en Trics de 'elephantwalk' doen, gaan PJ en ik op fence-controle rond de enclosure van Surabi en de luipaarden. Het is klimmen over rotsen en bomen. Ik voel me terug 10 jaar ;) Kleine 2u wandelen we langs de omheining. We vinden 2 kleine openingen die we gelukkig kunnen dichten. Verder lijkt alles in orde. We zijn net op tijd terug voor de lunch. Daarna is het genieten van het prachtige uitzicht op het benedendek... Ik ga dit zo hard missen. Al op zoveel plaatsen geweest maar dit verslaat alles! Terwijl ik zit te dagdromen word ik geroepen door PJ en JJ. We gaan op stap naar een andere boerderij. Ze hebben daar een kleine steenbok gevonden en wij gaan het ophalen. De buur is een dik uur rijden. Daar aangekomen vinden we een inimini-steenbokje, een dag oud. De moeder was aangevallen door een luipaard terwijl ze zwanger was. Voor de moeder was het te laat maar de farmer redt de baby uit de buik. En zo komt het dat okutala alweer een baby rijker is. De rit terug zit het kleintje op mijn schoot. Het is zo vertederend. Terug in okutala wordt hij overstelpt met de nodige aandacht. Het is een schatje. JJ zal zich over hem ontfermen. Ze heeft vroeger al een klein waterbokje groot gebracht dus ze is de perfecte mama, alweer ;) omdat ik hier al zolang ben, vraagt JJ of ze iets voor mij kan doen. Ze is bang dat ik me hier verveel maar niets is minder waar. Er is geen enkel moment waarop ik me verveeld heb. We babbelen na over de lodge en het feit dat zij vroeger pilote was. En dan plots springt ze op; 'ik weet wat ik voor jou kan doen; jij vliegt met ons mee morgen!'. Ik kan mijn oren niet geloven! Ze neemt me mee in haar privé jet!!! Als ik wil mag ik zelfs copiloot zijn. Dit is te mooi om waar te zijn. Ik ga vliegen in Namibië!
De rest van de avond ik ik met mijn hoofd in de wolken. Ik merk amper dat er gasten zijn. Na het diner praat ik na met de piloot die me morgen zal vervoeren. We hebben een lang gesprek over de politiek en economie in Namibië en Zuid-Afrika. Raar dat de mensen van hier naar Europa willen en omgekeerd. Blijkbaar is het nergens goed genoeg ;)