9 januari

5u30: de zon komt op in okutala en ik start met mijn afscheidsronde bij de dieren. Na het ontbijt volgen de mensen. Dit afscheid valt me zwaar. Veel zwaarder dan verwacht. Ik hou me sterk maar vanbinnen breekt mijn hart. Deze plek is een tweede thuis voor me geworden. Mijn 'Namibische familie' verlaten is hard maar het avontuur roept. Ik beloof om dit jaar nog terug te komen. Na vele knuffels vertrek ik baar Namib, de woestijn van Namibië. We rijden 5u om ergens tegen de vroege namiddag aan te komen in onze lodge. Het is een leuk weerzien met Livia en Charlotte, vrienden van harnas. Zij vertrekken vandaag naar okutala. Stef, PJ en ik hebben dus de hele lodge voor onszelf.....partyyyyyy :) we genieten van alweer een prachtige zonsondergang op onze kanteel; de lodge is een gerestaureerde burcht in de middle of nowhere. Zoals een oase in de woestijn. Geen beestjes hier (behalve een kat en een
Hond) maar des te meer avontuur :)