23 januari

goh, waar moet ik beginnen: ik wil niet terug naar huis komen! Het besef dat ik maar een week meer te gaan heb, maakt me triest. Misschien niet zo'n goed plan om te relaxen...teveel tijd om na te denken ;) ondertussen geniet ik van de Kalahari-woestijn. De sunset en sunrise zijn hier adembenemend mooi. Het rode zand maakt het plaatje compleet. De lodge hier heeft een kat, springbok en oryckx als huisdier. Alle drie liggen ze op de mat aan de inkom. De laatste is ondertussen 23 jaar, zeer uitzonderlijk want in het wild worden slechts 15 jaar. Echt aaibaar zijn ze niet maar je kan wel mooie fotokes nemen. Na het overheerlijk ontbijt maak ik een ommetje op het domein en geniet van ons terras aan de kamer. Het is relaxen en vooral uit de zon blijven...de woestijnhitte valt op je neer als je uit de schaduw stapt. Er bestaat hier ook de mogelijkheid om met de paarden te gaan rijden. Niet mijn ding (ik vind dat zielig voor de paarden) maar ze nemen me wel mee naar een van de duinen waar de rit van de paarden stopt. Een prachtig uitzicht over de rode woestijn strekt zich voor me uit...
Na mijn uitstapje blijft het kalm. De rest van de dag is 'relax'. Niks voor mij! Geef mij maar de stress om de dieren op tijd te voeden, hekken die moeten gemaakt worden of op zoek gaan naar een verdwaalde geit. Het plan is om morgen naar windhoek te gaan, 1 nacht te blijven en dan door te rijden naar okutala. En dan plots heb ik een geweldig idee; waarom blijf ik gewoon niet langer in Namibië! Kan ik nog wat genieten van okutala en zie ik Trix terug en al mijn andere vrienden. Het rondmailen om alles in orde te maken, kan beginnen. En nu maar hopen dat ik nog wat langer kan genieten van de Namibische zon. En mijn lezers van deze blog wat langer kan animeren/ambeteren/ jaloers maken ;)
In de namiddag doen we een 'game-drive' in het park. We zien ettelijke spring- en gemsbokken. Maar ook aasgieren en giraffen. Mooi om deze dieren tegen de rode duinen te zien. Tussen de duinen heerst er een groene oase van gras. Je kan aan de dieren zien dat ze gelukkig zijn, zeker omdat er in de verte onweer rommelt; veel water! Daarna voeden we de 3 cheeta's. Elke lodge heeft zo zijn manier om de dieren dichter bij de gasten te brengen. Hier rijdt men met de wagen gewoon de omheining binnen en draait rond de dieren die dit blijkbaar gewend zijn. Daarna rijden we over een grote duin waarna het vlees wordt bovengehaald. De cheeta's springen over de zandheuvel naar het vlees. Ze worden met de hand gevoed. Het zijn prachtige dieren (namen: Etosha, Rolf en Twuano) ze laten zich zelfs benaderen als ze aan het eten zijn. Om de dag af te sluiten bewonderen we de zonsondergang op een van de vele rode duinen. Terwijl het onweer ondertussen dichter komt, verdwijnt de rode bol achter de horizon. Tegen de tijd dat we terug aan de lodge komen is het zwaar aan het bliksemen, er is geen elektriciteit meer in de lodge. Het wordt dus een avondmaal bij kaarslicht. In de loop van de avond komt ook de regen aanzetten. Het koelt eindelijk wat af. De elektriciteit gaat met ups en downs, op z'n Afrikaans. Maar het deert niet...