25 januari

6u en al druk in de weer. Vandaag rijden we van Windhoek naar Okutala. Een vijf uur durende rit. Omdat okutala enkel op maandag en donderdag rijdt, gaan we zelf naar ginder met Thomas, een chauffeur van het Gecko Huis. Hij zal onze wagen terug brengen naar Windhoek en binnen brengen bij Asco, het autoverhuurbedrijf. We vertrekken om 7u30 en rijden zowat de hele voormiddag. Tegen 12u komen we aan ik okutala. Ik rijd zelf het domein binnen en geniet van al de borden die ik op mijn 34e verjaardag heb geplaatst. Miss Latoya staat ons op te wachten. Het voelt als thuis komen. Hier ligt mijn hart. Het ontvangst is super; iedereen komt langs om me te verwelkomen: Esther, Max, Katura, Joshua en Simone. Zelfs het keukenpersoneel komt gedag zeggen. Dit is mijn thuis. Zet me hier voor de rest van mijn leven en ik ben de gelukkigste mens op aarde. We hebben lunch met de rest van de groep; het is een blij weerzien met Charlotte en Patrick. Blijkbaar is er hier ook een filmcrew geland. Hopelijk zijn ze niet zo agressief dan op harnas want anders gaan ze met mij te maken hebben. Ondertussen effe Scottie gecheckt; de kleine struisvogel is goed gegroeid. Zo leuk om te zien! Na de lunch gaan we op stap met Patrick. Wanneer we door het domein rijden lijkt het alsof ik nog nooit op deze plek ben geweest. Alles ziet groen en het is alsof alle bomen een halve meter gegroeid zijn. We 'tracken' een van de wilde olifanten op het domein. Ondanks dat we vrij dicht geraken, lukt het ons niet om ze effectief te kunnen vast leggen op de gevoelige plaat. Maar op de terugweg krijgen we nog e extraatje; rond een kadaver vliegen aasgieren in het rond. Wanneer we echter dichter komen blijkt er nog een andere gast zich aan te melden voor het dode dier: een 3m lange python glijdt langzaam over het carcas. Luguber maar speciaal (zie foto's Facebook). Even blijkt de slang naar ons toe te komen maar ze is meer geïnteresseerd in wat er onder haar zit. Het levert mooie plaatjes op. Eens terug in de lodge word ik herenigd met Jana, Uta en Nel. Nu pas besef ik hoe hard ik deze mensen heb gemist. Ik heb hier echt een thuis. Zaterdag betekent 'braaidag' dus is het een hele avond gezellig keuvelen rond de bbq en het kampvuur. Tijd om bij te praten met Simone, de dierenarts en Charlotte, mijn vriendin van harnas. Dit is puur genieten.