vertrek

28 december: het valt me elke keer zwaar om afscheid van Luigi. In tegenstelling tot de mensen, kan ik hem niet uitleggen dat ik zeker terug kom. Met zijn grote groene kijkers kijkt hij me zielig aan als ik hem een afscheidsknuffel geef. Hij weet dat ik weg ga...mijn hart breekt. Maar het vliegtuig wacht niet dus door sneeuw en ijzel banen we ons een weg naar Zaventem. Nogmaals afscheid nemen, dit keer van de mama en zus. In de vertrekhal kom ik Christine tegen, zij vertrekt naar Bangkok. Het is een leuk weerzien maar algauw scheiden onze wegen. Zij naar het oosten en ik naar het westen...voor de eerste keer naar Heatrhrow. Door de sneeuw en ijzel ben ik er niet echt gerust. Heeft een vliegtuig 'winterbanden'? Maar al mijn ongerustheid wordt weggenomen eens we in de lucht zijn. Het witte landschap verlicht door een winterzonnetje is adembenemend. Na een uurtje vliegen, kom ik aan in Londen. Een megaluchthaven. Een busrit van 15min voert me van de ene naar de andere terminal. Dit is gewoon een dorp op zich. Ik heb 4u de tijd om over te stappen en ook al is het verleidelijk om te gaan shoppen, negeer ik de winkels en geniet ik van het uitzicht op de tarmac. Om 18u vang ik mijn overtocht naar de andere kant van de wereld aan. Naast mij zit Shakila, een blinde Zuid-Afrikaanse die werkt als ingenieur bij Total. Het zijn zeer interessante gesprekken waardoor de 9u durende vlucht nog sneller voorbij gaat