aankomst

Vroeg in de ochtend land ik in Johannesburg. Hier gaat alles opvallend vlot. In tegenstelling tot de vorige keren, hoef ik nu nergens aan te schuiven. Enige nieuwigheid is dat mijn lichaamstemperatuur wordt gemeten in de strijd tegen ebola. En dan eindelijk de laatste vlucht naar Windhoek. Nog altijd de mooiste route: we vliegen over zuid-Afrika, Botswana om dan te eindigen in Namibië. Ook hier wordt ik na de landing gecontroleerd op ebola en ook hier geen wachtrijen. Het is alsof ik de enige ben die vliegt vandaag. Op de luchthaven word ik opgewacht door Thomas maar ook Laston en Chris zijn er, wachtend op andere passagiers. Een warm welkom. Het vertrek naar de hoofdstad verloopt op z'n Afrikaans; lang wachten, veel misverstanden en overal te laat maat that's the way I like it. Niemand is gestrest en voor alles is er een oplossing ook al is het soms niet de beste. Deze keer verblijf ik in uhland hotel omdat casa piccolo gesloten is. Het ligt dichter bij het centrum maar het mist de gezelligheid van het andere. Gelukkig is het maar voor 1 nacht. Ik kleed me om en vertrek naar her centrum. Het is bloedheet...ik was vergeten hoe warm het hier kan zijn in de zomer. Mijn schoenzolen smelten bijna weg. Ik heb afgesproken met Latoya. Ze heeft de zus van Franco en haar man meegebracht...oooooh echte Namibiërs; veel lawaai en verwijten maar tegelijk zo lief. Ook Ryno komt ons vergezellen. Het is terug effe wennen om Afrikaans te horen en praten maar als ik niet op mijn woorden kom, praat ik gewoon Nederlands;) de hele namiddag en avond brengen we samen door. Het is zo leuk om met mijn vrienden op stap te zijn hier in Windhoek. We sluiten de avond af op het dak van de Hilton waar er een cocktailbar is met uitzicht op de stad. Een perfecte afsluiter voor mijn eerste dag op Namibische grond.