eindelijk

Figueres...na een shoppingstop in Barcelona en een paar keer verkeerd te hebben gereden (gps heeft dringend update nodig!) gaat het richting bakermat. Een dik uur cruisen op de tonen van P!nk om vervolgens in de wirwar van straatjes terecht te komen. En dan plots uit het niets sta ik voor het Dali-theater....mijn droom...ik voel me onwennig, blij, opgelucht en vooral nieuwsgierig om het gebouw van onder tot boven te gaan keuren. Het museum is zoals het de kunstenaar behoort: chaotisch op en top! Er is geen structuur, alle kunstwerken hangen door elkaar en de stilte, die normaal over je valt als je een museum binnen gaat, ontbreekt in alle talen. De horde toeristen stromen toe waardoor ik mijn ellenlange mijmeringen voor elk schilderij moet achterwege laten. De collectie is zeker de moeite waard te meer omdat het in een gebouw huist dat een en al Dali uitademt. Zonder neerbuigend te zijn maar een Dali in het museum van schone kunsten komt belange niet tot zijn recht zoals hier het geval is. Ik dwaal 3 volle uren rond en ben hekkensluiter met de laatste bus Chinese toeristen. Mijn wandeling in Figueres-city laat me stilaan beseffen dat ik hier eindelijk ben geraakt! Na zoveel jaar...ik geloof het bijna zelf niet. Door de 'goeie' vluchturen zal het vanavond een vroege avond worden. Tijdig in bed om morgen het volgende deel van mijn droom in vervulling zien te hgaan.
Oh ja, dit heb ik vandaag aan den lijve mogen ondervinden: Spanjaarden zijn geen Italianen in het verkeer. Ze rijden dus vrij voorzichtig,'geordend' en alle voetgangers hebben voorrang...goed om weten voor de volgende dagen ;)