11januari

11 januari: ik krijg sms'jes uit België om te vragen of ik OK ben. Het wegvallen van internet maakt dat ik geen contact meer heb met de 'buitenwereld' en om heel eerlijk te zijn: het stoort me totaal niet. Ik leef nu in mijn eigen kleine wereld waarin 'nieuws' een andere dimensie heeft. Hier draait het om de dieren en de mensen die er werken. Wat er buiten de omheiningen van Okutala momenteel gebeurt, is letterlijk een ver-van-mijn-bed-show.
Vandaag de gewone routine en zoals elke morgen op weg naar de lodge krijgen we een persoonlijke game-drive. Op de 12km weg zien we oryckx, blesbok, gnoes, zebra's, giraffen, springbokjes en ontelbare vogels die uit hun slaap ontwaken. Een mooiere manier om je dag te beginnen is er niet. Tijdens mijn voedingsronde in de avary komt er per ongeluk een vogel tussen de deur klem te zitten. Een loodzware ijzeren deur maakt dat de quairl geen schijn van kans maakt om te overleven. Oooooh wat voel ik me slecht. Dat dieren sterven door ouderdom kan ik begrijpen maar niet door een dom ongeluk! Ik besluit om de rest van de dag vrijaf te nemen en tijd door te brengen met mijn dieren thuis. Ik ben ondertussen eigenaar van 5 kuikentjes die de nodige aandacht vragen. Maar ook de honden en katten vinden het zalig als ze elk om beurt op mijn schoot kunnen liggen. Ik maak van de gelegenheid ook gebruik om mijn was te doen en eten te maken voor de komende week. En terwijl ik geniet van mijn eigen 'farm' hoor ik in de verte een onweer. Ik kijk er al naar uit om de dikke donkere wolken over de vlakte te zien glijden. I'm a poor lonesome farmgirl,I'm a long long way from home...