21 januari

ik kan niet geloven dat het vandaag mijn laatste dag is in Okutala. Het is alsof ik gisteren ben aangekomen. Ik moet mijn thuis alweer verlaten, met pijn in het hart en ik weet niet wanneer ik terug kan komen. Tijdens het ontbijt komt Ashley me een kadootje brengen als dank voor de oppas van de dieren in hun huis. Een echt safari-topje in een prachtige tinnen doos. Zo lief! Als ze ooit terug op vakantie willen, kom ik zeker terug om de dieren te entertainen.
Vandaag ga ik niet mee op voedingsronde omdat ik samen met Rhyno op wandel ga met de olifanten. Een uitstapje geregeld door Simone omdat ze me niet naar huis wil laten gaan zonder dat ik een 'extraatje' heb gekregen. Dus met Simone en Jacob als begeleiding gaan we op stap met Stouter. Ook al ik het ondertussen de 3e keer dat ik dit doe, het blijft een speciaal gebeuren om met een olifant aan je zijde te lopen. Je kan/mag ze nu ook aanraken en eten geven. Telkens weer leer ik nieuwe dingen bij. Als we terug zijn, zie ik dat Jacob aan het knutselen is met ijzerdraad. Blijkt dat hij met overschotjes prachtige sculpturen maakt van olifanten, neushorens en giraffen. Ze zijn echt prachtig als je weet hoe en wie ze maakt. Ik koop er drie waarvan de helft rechtstreeks naar Jacob gaat en de andere helft naar een 'dierenfonds' dat wordt gebruikt als de dieren in de lodge iets speciaal nodig hebben zoals speciale melk, medicatie, vaccinaties, aparte behandelingen of voedsel dat duurder is dan de rest. In mijn ogen de perfecte investering.
Tijdens de lunch vraagt Gillian of het mogelijk om elkaar te zien als zij naar Parijs gaat. Tuurlijk geen probleem! Misschien moet ik toch maar in mijn 'oud' appartement blijven wonen zodat ik de helft van de lodgemensen kan ontvangen ;)
In de namiddag help in PJ met zijn papierwerk. Hij is nu manager van het vrijwilligersprogramma en moet van alles verslagen en noties bijhouden. Niets voor hem...hij is een natuurmens en hoort thuis in de natuur en niet achter een bureau. Dus neem ik een deel voor mijn rekening zodat hij tot het einde van de maand niet meer hoeft te schrijven.
Net voor de thee mag ik Gucci en Hermes, onze kleine geitjes, melk geven. Ze zijn zo schattig maar ook vrij onstuimig als ze hun melk krijgen. Op het einde zit in van onder tot boven onder de melk dus snel een douche nemen voor ik begin aan mijn andere taken. Als ik terug kom, is PJ naarstig op zoek naar een slang die verzeild geraakt is tussen de braaihoutblokken. Na een uur zoeken, vinden we ze terug in het zwembad; een zebra-slang, zeer giftig. Het vergt de nodige behendigheid om ze eruit te halen. En dan is het zover: mijn laatste voederronde....ik neem afscheid van al mijn dieren. Wat zal ik ze missen. Daarna is het afscheidsdrink, de minst leuke activiteit hier in Okutala. En terwijl ik met pijn in het hart van iedereen afscheid neem en voor de laatste keer het uitzicht bewonder, zien we dat Klippie op het dak van de lodge is gekropen. Gigantisch hoog, zelfs voor een klifspringer. Dus ondernemen we een reddingsactie om hem veilig naar beneden te brengen. Met de sterke hand van PJ, kan hij van het dak gehaald worden. Oef!
Het plan om een laatste keer van de sterren te genieten samen met Rhyno valt letterlijk in het water. Nog voor we goed en wel in de ligzetel hangen, begint het te druppelen om daarna over te gaan in een fikse regenbui. Super voor de natuur maar spijtig voor ons geen babbeltje. misschien maar goed want het is morgen zeer vroeg dag!