Specialeken

Kleine dingen die aanleiding geven tot grootse activiteiten….dat is hoe deze reis tot stand is gekomen. Zo stond er op 2 juni een artikel in de krant over het diepste boorgat ter wereld. Daarbij een foto van een miezerig, ijzeren dekseltje, amper 25 cm breed en gelegen in Kola (zie foto). Onder het artikel een paar links van andere extreme dingen. Mijn oog valt op de kernramp van Tsjernobyl. Tot op vandaag nog steeds de grootste nucleaire catastrofe. Al meer dan 25 jaar ben ik gefascineerd door deze gebeurtenis. Ikzelf was 6 jaar toen de gedoemde wolk over België vloog. En zoals elk kind in die tijd, werd ik volkomen afgeschermd en dus ook onwetend gehouden. Doch 3 jaar later kregen we in de les Nederland een tekst over Tsjernobyl …ik kan niet meteen uitleggen waarom, maar sindsdien ben ik uitermate geïntrigeerd door alles wat met deze ramp te maken heeft. Misschien omdat het zo kort bij was en ik pas jaren later op de hoogte werd gebracht of omdat de omvang van het ongeluk zo immens groot was dat het bijna onwezenlijk bleek. Wat ook de oorzaak was, sinds 1989 werd er een collectie aangelegd van krantenknipsel, interviews, films en heel veel boeken die iets met Tsjernobyl te maken hadden.
Deze interesse in combinatie met mijn reismicrobe zorgden ervoor dat ik absoluut de reactor wou bezoeken. Ramptoerisme? Zou kunnen maar ik wou/wil vooral met mijn eigen ogen zien wat voor een catastrofe er zich daar heeft afgespeeld. Alsof ik dan pas zal geloven dat dit heeft plaats gevonden. Door allerlei omstandigheden was het er nog nooit van gekomen om richting Rusland (nu Oekraïne) te gaan. En dan is er op 2 juni die link in het artikel….tijd om van dromen realiteit te maken. Wetende dat ik ergens wel een paar zotte vrienden heb die mee willen, begin ik mijn zoektocht naar rondleidingen en overnachtingen. Een moeilijke opdracht omdat het in Oekraïne momenteel onrustig is. Het reisadvies van buitenlandse zaken is zonder meer negatief maar dat houdt mij niet tegen. Het vergt een hoop heen en weer gemail om een organisatie te vinden die ons 2 dagen mee neemt in de ‘verboden zone’ maar uiteindelijk wordt er geboekt. We krijgen een waslijst aan instructies en regels waarbij we uitdrukkelijk moeten bevestigen dat we deze verstaan en zullen naleven. De twijfel slaat toe…is dit wel een goed idee. Maar het verlangen om deze lugubere plek te bezoeken is groter dan mezelf. Ik tel af naar 17 juli…