24 januari

om 6u in de morgen is mijn kamergenote haar yoga-oefeningen aan het doen. Dit gaat een interessante trip worden ;) als ik mijn gsm opzet, blijkt dat ik 4 gemiste oproepen heb. Mensen die alsnog met me in Windhoek willen afspreken. Mijn tijd is veel te kort; snel terugkomen is de boodschap. Om 8u vertrekken we met onze truck. De inhoud: 4 blonde bakvissen uit Noorwegen die onderling hun kalkoentaaltje spreken, 3 koppels waarvan 2 paren uit Australië, een Amerikaanse die in Australië woont en een luidruchtige Chinese texaan...wat een zootje ongeregeld. En daartussen moet ik een week overleven, als dat maar goed komt. Ik vind een plaatsje vooraan in de truck waar ik een 180 graden zicht heb. Onze eerste stop na Windhoek is Gobabis, de stad waar mijn allereerst Namibisch avontuur begon. Vandaar reed ik naar Harnas om uiteindelijk mijn thuis in Okutala te vinden. We verlaten Gobabis en rijden 8u aan een stuk aan 100 km/h. Onderweg komen we 2 dorpen en een douanepost tegen en verder niks zover je kan kijken. Nothing at all!! Alleen natuur; bomen, struiken, zand, stenen, paarden, koeien, ezels, everzwijnen en bavianen. Aan de grenspost moeten we ons eerst 'uitschrijven' in Namibië en een kilometer verder ons 'inschrijven' in Bostwana. Oooooh wat mis ik de douanes in Europa. Mijn paspoort is weer 2 stempels rijker ;) we rijden in Botswana naar Ghanzi om de bushman te zien. Onderweg geniet ik van de prachtige landschappen.
Te midden van de khalahari slaan we onze tenten op en genieten we van onze eerste avond. Nu pas besef ik wat een goede gidsen Nel en PJ zijn en hoe hard ik verwend ben geweest. Alles is ok maar ik mis de gezelligheid en de interactie van onze gids. Het voelt te hard dat het voor hem een 'job' is. En zo zit mijn eerste dag safari er op. Vanuit mijn tent kan ik de sterren bewonderen en denk aan mijn babbeltjes op het lower deck...